Wielka Brytania

Londyn

Co można powiedzieć we wstępie do opisu Londynu? Jest to jedno z największych i najważniejszych współczesnych miast świata. Tutaj w Westminsterze znajduje się siedziba rządu, wielka królewska rezydencja – pałac Buckingham, pierwszorzędne narodowe galerie sztuki, muzea, teatry i miejsca związane ze sztuką. Londyn ma ogromne zdolności przystosowawcze, przekształcając się z obwarowanego fortu rzymskiego i wczesnośredniowiecznej warowni w wielkie średniowieczne miasto, odrodził się jak feniks z popiołów po wielkim pożarze 1666 r., wyrósł na ideał elegancji, wiktoriańskie centrum potęgi imperium obejmujące nieopisane bogactwo i straszliwą nędzę. Potem stał się nieco wyblakłym cieniem dawnej świetności, swingującym Londynem lat 60. XX w. i wreszcie kosmopolitycznym centrum finansowym przypominającym mrowisko.

Królewski Windsor

Miasto Windsor jest znane dzięki wielkiemu zamkowi Windsor Castle, królewskiej rezydencji od 900 lat. Zanim jednak zdecydujesz się odwiedzić zamek, warto pospacerować po mieście i zobaczyć niektóre ze znakomitych starych budynków. Uwagę zwraca ratusz na Hight Street, ukończony w 1689 r. przez Christophera Wrena. Obok stoi wykrzywiony dom Market Cross House.

Canterbury

Istnieje wiele zabytków w mieście Cantenbury, ale najważniejszy to katedra– kościół-matka Kościoła Anglii i siedziba pierwszego arcybiskupa. Do głównego wejścia do katedry prowadzi brama Christ Church, ozdobna i żywo pomalowana, z żałobnym Chrystusem spoglądającym poważnie z góry bramy. Bliźniacze wieże zachodnie oraz mająca 71,5 m środkowa wieża-dzwonnica są wykończone wspaniałymi pinaklami.

Kornwalia

Odcięci od reszty kraju w najbardziej dzikiej, zachodniej okolicy półwyspu, samowystarczalni Celtowie z Kornwalii pielęgnowali swój język jeszcze 200 lat temu. Niemal do dzisiaj wydobywali liczne minerały i utrzymywali się z rybołówstwa. Turyści odwiedzający Kornwalię wracają do niej co rok zachęceni czystymi plażami, malowniczo położonymi wsiami rybackimi i wąskimi ukwieconymi ścieżkami.

Bristol

Bristol to słynny port morski, który nie leży nad morzem, chociaż wietrzny (6,4 km) wąwóz Avon łączy miasto z Kanałem Bristolskim. Położony po stronie atlantyckiej Bristol swój rozwój zawdzięcza rozkwitowi handlu winem, tytoniem i niewolnikami ze Stanami Zjednoczonymi i Indiami Zachodnimi.

Stratford-upon-Avon

Miasto Stratford- Upon- Avon leży około 32 km na południowy wschód od Birmingham nad rzeką Avon. Jest ono jednym z najważniejszych celów turystyki kulturalnej poza Londynem – a to dzięki geniuszowi najsłynniejszego dramaturga i poety świata – Williama Szekspira, urodzonego tutaj w 1564 roku.

Oxford

Podobnie jak w siostrzanym mieście uniwersyteckim Cambridge, atmosferę Oxfordu tworzy całe otoczenie: łagodne i harmonijne połączenie architektury średniowiecznej, kościelne iglice wznoszące się ponad stare uczelnie, zadbane trawniki i ogrody otoczone krużgankami lub wieżyczki kwadratowych dziedzińców – i zawsze w tle widok lub odgłos rzeki. „Słodkie miasto z marzącymi iglicami” – jak je nazwano, nadal istnieje, pomimo dróg szybkiego ruchu i nowoczesnych dzielnic mieszkaniowych.

Cambridge

Cambridge jest na pewno tak samo piękne jak Oxford, wielu zaś sądzi, że jest piękniejsze, gdyż miasto nie zostało ani tak zabudowane, ani tak zurbanizowane jak Oxford. Uroda Cambridge jest subtelna i romantyczna. Na pograniczu z Fenlandem często zalegają mgły, co zmiękcza kontury wież i pinakli.

Manchester

Przed stu laty ta północna metropolia była pierwszym miastem przemysłu tekstylnego Brytanii, a więc i świata. Maszyny przędzalnicze Richarda Arkwrighta, siła pary, wilgotny klimat, bliskość pokładów węgla i portu w Liverpoolu, wszystko to uczyniło manchesterski handel bawełną ogromnym biznesem. Georgiańscy baronowie bawełniani, później wiktoriańscy handlarze i kupcy zgromadzili niezwykłe fortuny i wypełnili miasto olbrzymimi składami i biurowcami. Zakładali galerie sztuki, parki publiczne i budynki administracyjne.

Lake District National Park

Lake District zajmuje specjalne miejsce w sercach Anglików. Tutaj zarówno piękno krajobrazu, jak i jego naturalna dzikość – cechy, które bardzo sobie cenią mieszkańcy tych okolic, przejawiają się z równą siłą w zielonych żyznych dolinach, jak i na szczytach górskich.

York

York jest najładniejszym miastem na północy Anglii. Wprawdzie w innych miejscowościach też istnieją starożytne mury miejskie, wąskie stare ulice, dobre muzea i wspaniałe duże kościoły, ale nigdzie w takim skupieniu jak w Yorku.

Edynburg

Solidny i pełen godności – to tradycyjny Edynburg. Dumny ze swojej monumentalnej architektury i interesującej lokalizacji na nieregularnych skałach wulkanicznych. Żywy, otwarty na otoczenie, bezpośredni – to współczesny Edynburg. Pomimo aspiracji Glasgow, to Edynburg bezdyskusyjnie jest stolicą Szkotów.

Szkocja: Highlands i wyspy

Chociaż nikt dokładnie nie wie, gdzie zaczyna się Pogórze Szkocji, każdy jest tego pewien, gdy je osiągnie. Krajobraz zmienia się, znikają łagodne wzgórza, pojawiają się dzikość i dramatyzm. Wyczuwa się ostrzejsze powietrze, woda staje się słodsza, wieczory i poranki są bardziej mgliste i chłodne. Wiejskie domy stają się mniejsze i bielsze, wymowa łagodnieje i zdaje się tańczyć.

Walia

Walia jest niezwykle malownicza: wspaniałe góry na północy, pagórkowate centrum, wybrzeże pełne wiosek rybackich między długimi odcinkami klifów i piaszczystych plaż, faliste wzgórza i doliny z romantycznymi zamkami. Walijczycy dumni są ze swego dziedzictwa artystycznego – legend, pieśni i poezji, z wkładu tak wielu polityków, myślicieli, mówców i społeczników w rozwój społeczeństwa brytyjskiego. W 1997 r. w referendum Walijczycy przegłosowali z niewielką przewagą, ale rozstrzygająco, utworzenie własnego Zgromadzenia – decyzja ta świadczy o pewności siebie i sile tożsamości narodowej.

Snowdonia

Park Narodowy Snowdonia zajmuje blisko 2180 km2 północno-zachodniej Walii i obejmuje część najbardziej imponujących gór i wrzosowisk Brytanii. Jest to kraina wymarzona dla wędrowców, alpinistów i przyrodników, prawdziwie górski krajobraz, ze szczytem Snowdon – najwyższą górą Walii.

Caernarfon Castle

Zamek Caernarfon, jak powiedział Daniel Defoe został „zbudowany przez Edwarda I dla powstrzymania i zniszczenia dzikich ludzi z gór” – co stanowi bardzo zwięzłe i trafne podsumowanie przyczyn wzniesienia tej potężnej fortecy w cieśninie Menai. Jest to najsłynniejszy i najbardziej imponujący z zamków Walii, choć wcale nie najbardziej malowniczo położony. Surowo spoglądający na wodę, niesie przesłanie potężnej siły, które Edward I chciał przekazać Walijczykom masywnością murów i wież.

Śniadanie, serwowane gościom w hotelach i pensjonatach prawdopodobnie będzie swoistą kombinacją grillowanych lub smażonych jajek, bekonu, kiełbasek, pomidorów, pieczarek, czarnego oraz (albo) białego puddingu i smażonego chleba, grzanek i marmolady, popijanych herbatą.

Powrót do tradycji

Obecnie prawie wszystkie puby – dawniej miejsca przeznaczone wyłącznie do picia przygotowują jakieś menu na czas lunchu i na wieczór. Jedzenie brytyjskie ogromnie się poprawiło w ciągu ostatnich 20 lat, a dania stały się bardziej urozmaicone i pomysłowe. Jednakże następuje powrót do tradycyjnych dań. Ich oryginalność polega na łączeniu smaków, np. pieczony bażant i sos chlebowy, pieczeń wołowa (roast beef) i Yorkshire pudding (pikantny placek) z sosem chrzanowym, zapiekana w cieście wołowina i cynaderki (steak and kidney pie), zapiekana pod warstwą ziemniaków jagnięcina (shepherd’s pie – zapiekanka pasterza) z sosem z hrabstwa Worcester, chleb, ser i marynowane cebulki (znane jako ploughman’s lunch – lunch oracza), ryba z frytkami z solą i octem (fish and chips).

Na słodko

Desery to pudding na parze z rodzynkami (spotted dick), ciasto biszkoptowe w syropie (treacle tart) z kremem mleczno-jajecznym (custard), pudding imbirowy na parze z sosem imbirowym (ginger pudding), jabłecznik z kremem mleczno-jajecznym (apple pie with custard), kruche ciasto (crumble) ze śliwkami, rabarbarem lub agrestem i z kremem. Wiejskie puby to dobre miejsce, żeby spróbować miejscowego piwa, nalewanego za pomocą pompki ręcznej bez ciśnienia gazowego lub prosto z beczki, nieco chłodniejszego niż temperatura pokojowa. Zawsze smakuje jak piwo, jednak w różnych wsiach ma odmienne smakowe akcenty.

Tego spróbuj

W Szkocji spróbuj dziczyzny (sarna, kuropatwa), śledzia wędzonego (kipper), wędzonki z Arbroath (wędzona ryba) i szkockiego broth (zawiesista zupa z głowy baraniej z żytem i jarzynami) i koniecznie także haggisa – mieszanki mięs, gotowanej w owczym żołądku. W Walii skosztuj zupy baraniej (cawl), jagnięciny, świeżo złowionej ryby, kruchego białego sera z Caerphilly, a także długiego i soczystego pora – walijskiego warzywa narodowego. W czasie popołudniowej herbaty w Walii spróbuj ciasta z morskich wodorostów i mąki owsianej (laverbread) i ciasta z owocami zwanego bara brith; w Szkocji wybierz kruche ciasteczka (shortbread) oraz bułeczki z rodzynkami (scones) i placki owsiane.