Hiszpania

Madryt

Madryt, położony w środku półwyspu iberyjskiego na rozległym płaskowyżu z dala od morza, jest stolicą Hiszpanii dopiero od 1561 r., kiedy to Filip II postanowił osadzić swój dwór w jednym miejscu. W porównaniu z innymi wielkimi stolicami europejskimi Madryt ma krotka historię, ale obecnie nie tylko nadrabia zaległości w rozwoju, ale prześciga je dynamizmem i olbrzymią energią, którym trudno dorównać. Nocne życie jest tu bardziej intensywne niż gdziekolwiek indziej na kontynencie, a miasto jak magnes przyciąga wielbicieli sztuki.

Nowoczesna metropolia

Na szerokich, zatłoczonych bulwarach i w modnych dzielnicach handlowych natychmiast odczuwa się współczesny, przyspieszony rytm życia. Nowoczesne wieżowce doskonale harmonizują z okazałymi budowlami z przełomu XIX i XX wieku. Dookoła gęstej pajęczyny uliczek starówki rozciąga się nowoczesna metropolia. Obok wiekowych tawern błyszczą jasne światła najnowszych wyśmienitych restauracji. Stare, nienagannie utrzymane hotele walczą o gości z hotelami będącymi wizytówkami XXI w. i z uroczymi butikami. Energia i pęd życia w tym mieście wydaja się niemożliwe do zatrzymania.

Santiago de Compostela

Przez ponad 1000 lat Santiago przyciąga pielgrzymów z całej Europy. Dziś nadal przybywają pieszo, na rowerach, a nawet wierzchem. Drugim po katedrze miejscem, które odwiedzają pielgrzymi jest dziś Mercado de Abastos – hojnie zaopatrzony targ spożywczy. Santiago wciąż zachowuje wyjątkową atmosferę, z pięknymi starymi budowlami, wspaniałymi restauracjami z owocami morza i krętymi średniowiecznymi uliczkami.

La Rioja

Słowo Rioja dla większości cudzoziemców oznacza tylko jedno – najbardziej prestiżowe, słynne na całym świecie wino. Lecz ta mała prowincja o powierzchni 5000 km2, między Nawarrą a Kastylią-León, ma do zaoferowania o wiele więcej. Góry, urodzajne gleby i łagodny klimat sprawiły, że mieszkańcy tej ziemi są pogodni, szczodrzy, a ich kuchnia jest smaczna i urozmaicona. Pomiędzy obfitymi posiłkami można zwiedzać stare klasztory, kościoły i inne miejsca kultu religijnego.

Barcelona

Stolica Katalonii utkwiła wszystkim w pamięci dzięki wspaniałej organizacji Igrzysk Olimpijsk w 1992 roku i od tego czasu zaczęła się szybko rozwijać. W okresie dyktatury Franco (1939- 1975) miasto walczyło o zachowanie swej kultury i polityki. Dziś Barcelona jest w czołówce miast hiszpańskiego biznesu, teatru, gastronomii i wzornictwa.

Costa Brava

Od granicy francuskiej w Port Bou aż do Blanes na długości 200km ciągnie się pas urwistego wybrzeża z zatoczkami i plażami, które wciąż zachowują piękno i magię, pomimo intensywnej zabudowy w latach 60. I 70. XX wieku. Dali, Picasso, Chagall i Man Ray to niektórzy z wielu artystów urzeczonych tutejszymi rybackimi wioskami i przejrzystym niebem.

Walencja

Walencja, królestwo pomarańczy i królowa Lewantu, ma urozmaiconą obramowaną wzgórzami linię wybrzeża oraz wewnętrzny region Huberta, który uważa się za największą krainę w Europie. Uprawia się ją w sposób nowoczesny i intensywny, można więc zobaczyć niezmierzone obszary tarasowych sadów z pomarańczami, cytrynami i brzoskwiniami oraz rozciągające się po horyzont ryżowe pola. W tym regionie pojawia się na stołach w niezliczonych wariantach wszechobecna paella, która nazywana jest bliskim kuzynem włoskiego risotta. Ogromne wrażenie wywiera olbrzymi palmowy gaj w Elx – oaza na pustynniejącym obszarze graniczącym od południa z Murcją – będący źródłem symbolicznych liści palmowych wykorzystywanych w procesjach Wielkiego Tygodnia.

Andaluzja i Murcja

Dzikie góry, zielone doliny, gaje oliwne, ośnieżone szczyty, błękitne Morze Śródziemne, oślepiająco białe wsie na wzgórzach, mauretańskie zamki i renesansowe rezydencje to atrakcje rozległej Andaluzji. Wraz z sąsiednią Murcją, region obejmuje 98 583 km2, rozciągając się od granicy z Portugalią i Atlantyku przez wysokie szczyty Sierra Nevada do księżycowych krajobrazów południowo- wschodniej Hiszpanii i Morza Śródziemnego. Najbardziej na południe wysunięty kraniec Andaluzji od Afryki dzieli tylko 14 km. Nic więc dziwnego, iż historia, klimat i topografia regionu wykazują tak wiele afrykańskich wpływów.

Sewilla

Sewilla jest miastem 700 tysięcy ekstrawertyków, którzy delektują się flamenco , walkami byków, procesjami, świętami i przekąskami, zwanymi tapas. Centrum miasta przypomina mozaikę dekoracji teatralnych. Każdy plac jest piękniejszy od poprzedniego, z barwnymi barokowymi kościołami i drzewami pomarańczowymi. Dyskretne i ocienione patia zdobione kafelkami tworzą warunki do bardziej prywatnego życia. Mieszkańcy Sewilli są z reguły otwarci i towarzyscy.

Ronda

Najbardziej efektowne „wiszące” miasto Andaluzji rozciąga się nad wąwozem głębokim na 100 m, prowadzącym do rzeki Guadalevin. Nad wąwozem (zwanym El Tajo) jest przerzucony Puente Nuevo (nowy most), łączący starą i nowszą (XVIII w.) część miasta. Ronda to popularny cel wycieczek, jest tu więc wiele atrakcji turystycznych, m.in. liczne sklepy z antykami. Jednak miasto ma specyficzną atmosferę, którą wyraźnie odczuwa się poza sezonem.

Grenada

W wyobraźni zachodu utrwalił się obraz z Grenady jako kwintesencji orientalnego miasta. Stało się to częściowo dzięki amerykańskiemu pisarzowi, Washingtonowi Irvingowi, którego opowiadania inspirowały kolejnych pisarzy i artystów do przekazania cudownego charakteru Alhambry, pałacu w Grenadzie. Dziś Alhambra jest pierwszym punktem programu zwiedzania Hiszpanii. Nie znajdziemy tu samotności przy fontannach na chłodnych patio i w bujnych zielonych ogrodach, choć zawsze możemy znaleźć względnie cichy kąt, w którym jest szansa zadumać się nad przeszłością. Pozostała część Grenady ma także wiele zabytków oraz bogaty kulturalny program, częściowo ze względu na wzrastającą liczbę studentów (obecnie 50 tys.). Górujące nad miastem pokryte śniegiem szczyty Sierra Nevada tworzą malownicze tło.

Baleary

Dotarcie do grupy pięknych wysp rozrzuconych na lazurowym Morzu Śródziemnym nie powinno sprawić kłopotu, wystarczy bowiem wsiąść na prom w Barcelonie czy Walencji albo w samolot rejsowy w Madrycie czy Barcelonie lub czarterowy w prawie każdej europejskiej stolicy. Od lat 60. Majorka przyciąga tłumy turystów. Ibiza kiedyś była schronieniem artystów, dziś jest letnią stolicą nocnego życia w Europie. Minorka przez długi czas zapomniana, obecnie jest odkrywana przez wnikliwych podróżników, zaś skalista Formentera przez przybyszów poszukujących nieskażonej przyrody.

Baleary, choć dostrzegane głównie jako miejsce wypoczynku na nadmorskiej plaży, mają piękne krajobrazy i bogatą historię udokumentowaną zabytkami usytuowanymi w sielankowym, wiejskim wnętrzu wysp, które zawsze miały silne związki z Katalonią.

Majorka

Majorka nie stanowi tajemnicy dla przybywających na nią milionów turystów. Można tu znaleźć pełną gamę atrakcji: od surowych gór do zatoczek z krystaliczną wodą, od białych, piaszczystych plaż i jaskiń do ruchliwej Palmy.

Ibiza i Formentera

Na Ibizie jest gorąco dosłownie i w przenośni. Przyciąga tłumy młodych ludzi, którzy przybywają tu tylko ze względu na bogate życie nocne. Jeśli ktoś nie przepada za głośnymi klubami i modą uliczną, nie powinien tu przyjeżdżać w lipcu i sierpniu. Lepiej odwiedzić spokojniejszą Formenterę. Obie wyspy są bardziej suche niż Majorka, brak im żyznych łąk i gór, ale za to można wygrzewać się na słońcu przez cały rok.

Minorka

Minorka to spokojna wyspa o powierzchni 702 km2. Przez długi czas była w cieniu atrakcyjnej Majorki i Ibizy, ale powoli zyskuje na popularności. W 1993 r. jej pofalowane tereny zostały ogłoszone rezerwatem biosfery. Długa historia okupacji przez różnych najeźdźców, w tym 100 lat rządów brytyjskich, sprawiły, że wyspa ma swój odrębny charakter, łączy różne zwyczaje, np. kuskus z Afryki Północnej jest serwowany obok angielskiego puddingu.

Wyspy Kanaryjskie

Na wyspach leżących bliżej Afryki niż Hiszpanii, przez cały rok świeci słońce, więc turyści z całej Europy przyjeżdżają tu na wypoczynek. Warto jednak opuścić nadmorskie kurorty, aby odnaleźć powulkaniczne krajobrazy, wyjątkową florę i faunę oraz malowniczą, miejscową architekturę. Wyspy Kanaryjskie leżą na Oceanie Atlantyckim, nieco na południe od Zwrotnika Raka. Od wybrzeży Afryki dzieli je zaledwie 115 km, a od Hiszpanii 1000. Dziś sława Wysp Kanaryjskich jako miejsca taniego wypoczynku dla turystów z Europy Północnej przyćmiewa inne uroki tego zakątka świata. Bardziej aktywni mogą tu znaleźć wspaniałe tereny do uprawiania turystyki pieszej.

Teneryfa

Teneryfa to wulkaniczna wyspa. Dzieli się na zagospodarowane wybrzeże południowe z bardziej suchym klimatem i złocistymi plażami oraz bardziej wilgotne wybrzeże północne , gdzie plaże z czarnym piaskiem u podnóża stromych klifów przypominają o wulkanicznym pochodzeniu wyspy. Pomiędzy tymi dwoma obszarami wyrasta najwyższy szczyt Hiszpanii, stale pokryty śniegiem Pico de Teide osiągający 3718 m n.p.m.

Lanzarote

Dromadery, specyficzna architektura i oślepiająco białe plaże to niektóre z atrakcji tej wyspy o powierzchni 836 km2, która w całości jest rezerwatem biosfery. Lanzarote wyróżnia się jedyną w swoim rodzaju pokrywą wulkaniczną, pochodzącą z silnych erupcji w latach 1730–1736 oraz w 1824 roku. Tutejsze miasta i żyzne doliny zostały wówczas zalane potokami lawy.

Gran Canaria

Na najgęściej zaludnionej wyspie archipelagu niezwykle rozwinęła się turystyka. Sprawiły to wyjątkowe warunki naturalne: 50 km plaż oraz zróżnicowane krajobrazy.