Helsinki, stolica Finlandii, jest jednym z najciekawszych i najprzyjemniejszych europejskich miast. Wiele osób kojarzy Finlandię z ekstremalnym zimnem, ale fińskie lata, zwłaszcza na południu, bywają naprawdę ciepłe.
W ostatnich dziesięcioleciach wielu mieszkańców terenów wiejskich w Finlandii przeniosło się do obszaru metropolitalnego Helsinek, który szybko rozwija się od połowy lat 90. Mieszkańcy Helsinek pielęgnują swoje wiejskie korzenie, ale również żyją w zgodzie z miejskim rytmem. Ich poczucie stylu, innowacji i wzornictwa jest widoczne w całym mieście.
Spacerując po parku lub placu, prawdopodobnie natkniemy się na imponującą rzeźbę współczesną. Magnesem przyciągającym turystów do Helsinek jest bogate życie nocne i żywa kultura kawiarniana.
Odważna architektura Helsinek odzwierciedla otwartość Finów na nowe technologie i innowacje. Siedziba Nokii mieści się w lśniącym pałacu ze szkła w Espoo, na zachód od Helsinek.
Zarówno Finowie, jak i turyści odpoczywają uprawiając narciarstwo biegowe, łowiąc ryby pod lodem, żeglując i relaksując się w promieniach słońca nad jeziorem. Finowie kochają świeże powietrze i nawet w zimie energicznie przemierzają parki w Helsinkach, wyspy i zamarznięte porty i jeziora.
Nie powinno się przegapić narodowej rozrywki Finów – sauny, po której zazwyczaj następuje skok do zimnego jeziora, żeby poprawić krążenie.
Zwiedzanie Helsinek jest przyjemniejsze, kiedy świeci słońce i dlatego lato to najlepszy czas dla turystów na wizytę w mieście.
Koniecznie trzeba zobaczyć kilka doskonałych przykładów XIX-wiecznej sztuki i architektury, które odzwierciedlają wpływy szwedzkie i rosyjskie na kulturę fińską – co jest widoczne zwłaszcza, jeśli chodzi o budynki rządowe i kościoły w okolicach Placu Senackiego. To tu zaczyna się przyjemny szlak turystyczny, wiodący przez pobliski Kiseleff Bazaar i dzielnicę handlową, a kończący się przy rosyjskiej prawosławnej katedrze.
W mieście znajduje się ponad 40 muzeów, od Muzeum Sportu z kolekcją pamiątek sportowych do dwóch głównych muzeów, Ateneum i Kiasma, których eksponaty obejmują prawie trzy wieki fińskiej sztuki. Ultranowoczesne Kiasma – samo w sobie wspaniałe dzieło XX-wiecznej architektury – często prezentuje nowatorskie wystawy, które przyciągają tłumy zwiedzających.
Oprócz muzeów, w Helsinkach znajdziecie parki rozrywki, zoo, parki i pomniki. W lecie koniecznie wybierzcie się na wycieczkę promem na starą wyspę-twierdzę, Suomenlinna. Znajduje się tam kilka muzeów i galerii, a także przyjemne szlaki turystyczne i malutkie kąpielisko.
Gorąco polecamy zakup Karty Helsińskiej, dostępnej w informacji turystycznej, większości hoteli i sklepów, takich jak np. domy towarowe Stockmann, Sokos i kioskach. Karta daje możliwość nieograniczonego korzystania z transportu publicznego w obszarze Helsinek, bezpłatny wstęp do większości muzeów oraz zniżki na różne wycieczki. Otrzymacie też mały podarunek.
Ten ogromny biały budynek jest prawdopodobnie najczęściej fotografowanym budynkiem w kraju. Budowla ta, imponująca wdziękiem i niezwykłą prostotą, jest jednym z kilku budynków w okolicy zaprojektowanych przez C.L. Engela.
Plac Senacki to jeden z głównych magnesów turystycznych Helsinek, którego nazwa pochodzi jeszcze z czasów carskich, kiedy Finlandia była częścią Rosji. Stary Senat, dziś urząd miejski, to budynek znajdujący się we wschodniej części placu. W środku placu stoi pomnik rosyjskiego cara Mikołaja II. Na stronie północnej placu dominuje Katedra Helsińska, a od zachodu neoklasyczne fasady oryginalnych budynków uniwersyteckich. Na wschodzie znajduje się również Katedra Uspenski oraz cypel Półwyspu Katajanakokk. Południe, między Placem Senackim a Esplanade, to okolica pełna butików, w tym Kiseleff Bazaar, i małych restauracji. Dom Sederholm, najstarszy oryginalny budynek w Helsinkach, stoi w południowo-wschodnim rogu placu.
Suomenlinna to jedna z największych cytadeli na świecie, zabytkowa twierdza morska, strzegąca wejścia do Południowego Portu Helsinek. Składa sie z kilku wysp, główne to Iso-Mustasaari i Susisaari. Dla wszystkich odwiedzających Helsinki powinna być pozycją nr 1 do zwiedzenia. Ze względu na swoją historię i doskonale zachowane budowle wyspa została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Oferuje liczne atrakcje: przyjemne spacery, niewielkie plaże, skalne półki, siedem muzeów, kilka galerii sztuki, restauracje i browar połączony z pubem.
Wyspa ta to skansen przedstawiający życie na fińskiej wsi. Domy z drewna przywożono tu z różnych regionów Finlandii, a następnie meblowano, dbając o każdy szczegół. Domy pochodzą głównie z XVIII wieku a ich budowa zdradza zarówno wschodnie, jak i zachodnie wpływy na fiński styl architektoniczny. Wystawy dotyczące tańca ludowego i rzemiosła organizowane są w okresie letnim, a rękodzieło można kupić w sklepie, wraz z tradycyjną żywnością, napojami i słodyczami. W Noc Świętojańską (Juhannus), rozpala się na wyspie ognisko, a w kościele Karuna odbywa się tradycyjny ślub. W zimie budynki są zamknięte, ale na wyspie można spacerować i uprawiać narciarstwo biegowe.
Polecamy zakup typowych fińskich produktów, takich jak szkło, kapelusze, biżuteria, wysokiej jakości sztućce i wyroby skórzane. Dobrym zakupem będą także ręcznie tkane dywany, przeznaczone do powieszenia na ścianie i będące elementem wystroju większości fińskich domów. Futra nie są już modne w Finlandii, chociaż na północnym zachodzie kraju istnieje przemysł futrzarski, a ceny są zaskakująco przyzwoite.
Korkeavuorenkatu to doskonała ulica handlowa, z dala od centrum miasta, z wieloma wysokiej klasy butikami i jubilerami. Na końcu ulicy znajduje się Sea Horse, gdzie poczujecie smak prawdziwej fińskiej kultury barowej.
W Helsinkach można znaleźć secesyjne antyki i antyki z Imperium Rosyjskiego, jak również sztukę z romantycznego okresu końca XIX i początku XX wieku. Przedmioty te są jednak dość drogie. Kilka sklepów w okolicach Mannerheimintie, naprzeciwko Finlandia Hall oferuje meble w stylu rustykalnym. Ciekawe sklepy z antykami znajdują się w trójkącie Boulevard, Korkeavuorenkatu i Kapteeninkatu.
Fińscy projektanci proponują doskonałą modę dostosowaną do chłodniejszych stref klimatycznych: warto odwiedzić małe butiki na południe od Boulevardi i w uliczkach odchodzących od Kapteeninkatu. Oprócz zakupu odzieży, skuście sie na miejscowe przysmaki: wędzonego łososia, wędzonego renifera, kiełbasę z niedźwiedzia, konfitury i lokalne sery.
Helsinki mają coraz większy wybór restauracji, a w większości barów dostaniemy na prawdę dobre jedzenie. Sporo dobrych restauracji, w większości specjalizujących się w kuchni fińskiej, zlokalizowanych jest na północny-zachód od dworca kolejowego, w dzielnicy Toolo. Kolejną “gastronomiczną okolicą” jest dzielnica butików i galerii, na południe od Boulevardi.
Polujcie na Helsińskie Promocje, polegające na tym, że restauracje biorące w nich udział przygotowują swoje najlepsze dania kuchni fińskiej.
Panuje błędne przekonanie, że fińska kuchnia to tylko ryby. Popularne i łatwo dostępne są dzikie ptaki, wołowina, jagnięcina, renifery, łosie, a nawet niedźwiedzie.
Popularne fińskie dania to poro renifer, podawany zazwyczaj jako stek, ale warto również spróbować tradycyjnego gulaszu z renifera. Wędzona wątróbka renifera, podawana zwykle w sosie borówkowym jest wielkim przysmakiem i stanowi podstawę wielu przystawek i dań głównych. Kalakukko (ciastko rybne), składa się z warstw ryby i wieprzowiny zawiniętych w ciasto z mąki żytniej. Bardzo je polecamy, ale kupić można je głównie w okolicach Kuopio, na północy.
W doskonałych helsińskich restauracjach rosyjskich podawane są przepyszne bliny z kawiorem, kwaśną śmietaną i posiekaną cebulą. Lohi (łosoś) i siika (biała ryba) są bardzo wysokiej jakości i podawane na wiele różnych sposobów. Finlandia obfituje we wszelkiego rodzaju grzyby i są one często wykorzystywane jako podstawa sosów, zarówno do dań mięsnych, jak i rybnych. Made (miętus) to znakomita ryba, niezbyt często spotykana w innych krajach. Gulasz z wątróbki miętusa jest rzadkim przysmakiem.
W sezonie bardzo popularne są raki (zwykle pod koniec sierpnia). Hernekeitto (grochówka) jest smaczna i popularna, przygotowywana według tradycyjnego fińskiego przepisu i serwowana w czwartek. Po niej na stole często pojawiają się słodkie naleśniki.