Francja

Paryż

Stolica Francji cieszy się uzasadnioną opinią jednego z najpiękniejszych, najbardziej fascynujących i romantycznych miast świata. Paryż, często zwany miastem marzeń, od najdawniejszych czasów był mekką artystów, pisarzy, myślicieli i poszukiwaczy przygód. Wystarczy przejść się dowolną ulicą, by napotkać ślady przeszłości: kościoły, ozdobne pałace demonstrujące niezwykłe bogactwo, wspaniałe pomniki z czasów Napoleona, rozległe, wysadzane drzewami bulwary barona Haussmanna, wytyczone podczas dziewiętnastowiecznej przebudowy miasta, muzea, luksusowe sklepy.

Alzacja i Lotaryngia

W połowie równiny, w połowie góry porośnięte lasem, w połowie francuskie i w połowie niemieckie, Alzacja i Lotaryngia mają wspólną historię, wygląd i tożsamość kulturową, która wyróżnia je spośród innych regionów Francji. Na wschodzie Alzacja i Lotaryngia graniczą z Niemcami, od których oddziela je Ren. Granica ciągnie się od Lauterburga na północnym zachodzie do Bazylei na południowym wschodzie, gdzie spotykają się Alzacja, Niemcy i Szwajcaria. Francuskie i niemieckie wpływy złożyły się na interesującą mieszaninę stylów w archeologii, architekturze i sztuce; widać je również doskonale w jedzeniu, folklorze i świętach.

Normandia i Bretania

Normandia i Bretania tworzą północno-zachodni róg Francji; regiony te stanowią połączenie rolniczego centrum kraju i wybrzeża, które od dawna cieszy się popularnością wśród francuskich i zagranicznych turystów. Oba regiony są dużymi producentami rolniczymi: Normandia słynie z produkcji nabiału i jabłek, a Bretania z warzyw, ale produkują one również znaczne ilości mięsa i zboża.

Dolina Loary

Głównym powodem sławy Doliny Loary są wspaniałe zamki na brzegach rzeki i jej dopływów. Dolina, ulubione tereny francuskich królów i arystokracji, stała się również kolebka artystycznej eksplozji francuskiego renesansu. Dziś te okazałe zamki i pałace oraz otaczające je ogrody należą do głównych atrakcji turystycznych Francji; w niektórych mniejszych pałacach można nawet zanocować, dzięki czemu goście maja szansę osobiście poznać la vie de château.

Côte d’Azur

Zapierające dech w piersiach piękno, czysta, niebieska woda i znakomity klimat sprawiły, że francuska Riviera, czyli Lazurowe Wybrzeże zdobyło bezkonkurencyjną pozycję wśród modnych regionów wakacyjnych całego świata. Rzymianie budowali tu miejscowości uzdrowiskowe i wille tak projektowane, by chwycić morską bryzę, ale dopiero w XIX w., wraz z pojawieniem się tu angielskiej arystokracji, poszukującej zdrowego klimatu i okazów botanicznych, została wymyślona nazwa Lazurowe Wybrzeże.

Monaco

Monako, niezależne państwo mniejsze od dużego miejskiego parku, jest rajem podatkowym i magnesem dla wszystkich, których ciągnie wielki świat. Nie jest łatwo uzyskać obywatelstwo księstwa, ale przybywają tu tłumy gości, zwabione nocnym życiem, luksusowymi hotelami i kosztownymi restauracjami. Książę Rainier III, który objął władzę w 1949 r., przekształcił swoje księstwo w sprawnie działające ogromne przedsiębiorstwo, powiększając je w pionie i poziomie dzięki budowie drapaczy chmur oraz pozyskując nowe tereny, co sprawiło, że jest ono nazywane Hongkongiem Morza Śródziemnego

Prowansja

Prowansja, kraj lawendowych pól i oliwnych zagajników, pachnących wzgórz i żyznych dolin, oszałamiających kolorów i wyjątkowego światła, jest obdarzona wszystkimi darami natury. Zgodnie z prowansalską legendą, ten błogosławiony region powstał, gdy Bóg postanowił użyć najlepszych elementów, jakie pozostały po Stworzeniu, by urządzić sobie własny raj. Tylko zimowy mistral wstrząsa tym ogrodem Edenu; by mu się oprzeć, tradycyjne wiejskie domy z niebieskimi okiennicami (mas) nie mają okien od północy.

Langwedocja-Roussillon

„Inne” południe Francji, Langwedocja-Roussillon, jest równie wspaniałe jak Prowansja i Lazurowe Wybrzeże, ale mniej się chełpi. Te dwie prowincje ciągną się od Rodanu do Pirenejów i od wybrzeża do wzgórz Cévennes, Corbieres i Minervois. Langwedocja zawdzięcza swą nazwę średniowiecznemu językowi trubadurów. Roussillon to dumna część Katalonii, która stała się częścią Francji dopiero w XVII wieku.

Korsyka

aby wczuć się w atmosferę Korsyki, zapewne najlepiej jest usiąść wczesnym wieczorem na tarasie kawiarni i popijając aperitif obserwować passagiata, gdy mieszkańcy spacerują i pozdrawiają sąsiadów. Podobnie jak język korsykański, zwyczaj ten jest bardziej włoski niż francuski, ale Korsyka jest zbyt niezależna, by można ją było opisać korzystając z takich sytuacji. Wyspa należy do Francji od 1769 r., a wcześniej przez kilka wieków należała do Genui lub Pizy. W XVIII w. Korsykanie krótko cieszyli się autonomią (wspominaną dziś z nostalgią) – ich przywódcą był wówczas narodowy bohater Pasquale Paoli. Gwałtowne wystąpienia separatystów i niechęć do obcokrajowców(w tym Francuzów) spowodowały, że Korsyka dopiero od niedawna zaczęła czerpać zyski z turystyki.

Atrakcje Korsyki

Korsyka, trzecia pod względem wielkości wyspa Morza Śródziemnego, to dzikie i piękne miejsce, trafnie opisane jako góra w morzu. Wybrzeże jest wspaniałe, z poszarpanymi klifami, pięknymi plażami i czystym morzem. Pojawiły się już w pełni rozwinięte miejscowości wakacyjne z portami jachtowymi, urządzeniami do wszelkich sportów wodnych i nocnymi klubami. Takie porty jak Ajaccio, Bastia i Bonifacio są równie barwne i pełne życia jak inne miasta śródziemnomorskie, ale można tu jeszcze znaleźć wiele odległych zatok i pustych plaż, a góry to raj dla amatorów pieszej włóczęgi i miłośników przyrody. Są tu również romańskie kościoły i megalityczne pomniki, na przykład kamienni wojownicy z Filitosa. Prawdziwa Korsyka kryje się za nadbrzeżną fasadą. Każdego roku pasterze nadal przeganiają stada z nizin na położone wyżej pastwiska, a święta religijne są obchodzone ze średniowieczną gorliwością. Romantyczne, górskie fortece sprawiają, że burzliwa przeszłość Korsyki, czasy bandytów i vendetty wydają się całkiem bliskie.

Zakupy są jedną z wielkich przyjemności związanych z wizytą we Francji. Od najmniejszych uliczek do największych bulwarów wszędzie można znaleźć sklepy z ciastkami, czekoladkami i wszelkimi słodyczami. Zwykłe artykuły praktyczne są często pięknie zaprojektowane i nadają się na prezenty: w sklepach papierniczych (papeteries) można kupić piękną papeterię, a drogueries to jaskinie Aladyna sprzętów kuchennych i pięknej ceramiki. W śródmieściu wielu miast obowiązuje często zakaz wjazdu samochodów, a supermarkety znajdują się na przedmieściach. Supermarket to dobre miejsce na duże zakupy żywności; jest w nich zwykle duży wybór win, można również kupić znaczki, gazety, filmy i benzynę.

La haute cuisine

Gastronomia, czyli sztuka i znajomość dobrego jedzenia i picia, to coś więcej niż tylko narodowa rozrywka: w kraju, gdzie ludność wydaje więcej pieniędzy na przyjemności stołu niż na cokolwiek innego, jedzenie jest ważnym elementem stylu życia. Nie ma zapewne kraju, który przewyższa Francję pod względem gastronomicznej i regionalnej różnorodności. La haute cuisine jest domeną najwybitniejszych profesjonalistów. Obecnie, określenie to odnosi się do pracy kucharzy z wielogwiazdkowych restauracji (według klasyfikacji Michelin), Na la cuisine régionale składają się liczne regionalne specjalności, m.in. takie klasyczne dania, jak bouillabaisse z Prowansji, coq au vin z Burgundii i cassoulet z Tuluzy.

Brasseries

Restauracje bardzo się różnią. Najprostsze, to niewielkie, rodzinne przedsiębiorstwa, oferujące domowe posiłki i lokalne sery, a desery pochodzą zazwyczaj z miejscowej cukierni. Wina są tam podawane w karafkach, ale można zamówić wino z niewielkiego wyboru. Brasseries, ruchliwe restauracje, oferują te same posiłki o każdej porze, często do późnej nocy. Nadal pija się tam piwo (brasserie: browar, piwiarnia), ale w niektórych brasseries menu jest bardzo bogate. Typowymi daniami są steak pommes frites (często uznawany za narodowe francuskie danie), estouffade de boef, blanquette de veau oraz mięsa na zimno i sery.

Kulinarna różnorodność

Najbardziej znane są restauracje najwyższej klasy, proponujące klasyczną la haute cuisine w wytwornym otoczeniu. Niektóre specjalizują się w twórczej, nowoczesnej kuchni, inne w potrawach z ryb i owoców morza, jeszcze inne w daniach regionalnych; karta win jest bardzo obszerna, a piwniczny (sommelier) często doradza, co najlepiej wybrać. No i są jeszcze kawiarnie, gdzie obserwuje się codzienne życie. Regionalne różnice są bardzo wyraźne, pielęgnowane i dumnie podkreślane. Na chłodnej północy, gdzie podstawową rolę odgrywa nabiał, to masło, śmietana i sery tworzą podstawę bogatej kuchni. Gdy zmierzamy na południe, orzechy, kasztany i trufle stają się dominującymi składnikami dań, opartych na kaczym i gęsim tłuszczu. Śródziemnomorski ogród dostarcza oliwę, czosnek, pomidory i paprykę, a w tamtejszej kuchni widać silne wpływy Hiszpanii i Włoch.

Wino

Różnice klimatyczne wywierają wielki wpływ również na francuskie wina. Tysiące właścicieli winnic z całego kraju produkuje przeróżne gatunki wina, ale na ogół północne winnice celują w znakomitych winach białych, a na południu powstają wspaniałe wina czerwone. Nazwa wina często pochodzi od gatunku winogron, na przykład Chardonnay lub Merlot, ale we Francji dominuje inna tradycja: nazwa wina wiąże się z miejscem jego powstania.